Als 23-jarige heropende Tim de Roos met succes het Stadspaviljoen in Eindhoven

Van een oubollig interieur naar een modern restaurant midden in het bruisende Eindhoven. Tim de Roos opende – na een grondige renovatie – in 2020 de deuren van het compleet vernieuwde Stadspaviljoen, wat een iconisch gebouw te noemen valt. Niet alleen vanwege de zeer respectabele leeftijd van 163 (!) jaar oud, maar ook door de centrale ligging in het groene stadspark – een geliefde plek voor velen. 

Voor je passie gaan is altijd het beste plan

“Al vanaf jongs af aan ben ik actief in de horeca, het is echt mijn passie. Toen het tijd was om een studierichting te kiezen was dit dan ook geen moeilijke opgave. Niet veel later werkte ik mezelf op van stagiaire tot manager”, zo vertelt Tim. Twee en een half jaar later was het dan toch echt tijd voor iets anders. Hij stond te springen om eigenhandig iets op te zetten. Waar het ondernemershart vol van is, daar stroomt de.. biertap van over, zullen we maar zeggen 😉. 

Klein beginnen? Geen sprake van!

Onder het mom van ‘klein beginnen’ zocht Tim allereerst naar lunchrooms en andere kleine horecagelegenheden. Toch vroeg hij zich al snel af: “Waarom zou ik het klein aanpakken als ik altijd al groot heb gedacht?” Een mindset waar we bij BridgeFund groot fan van zijn! En zo kwam de aankoop van het Stadspaviljoen op tafel. Maar, een restaurant met maar liefst 170 tafels en aparte zaalverhuur koop je natuurlijk niet zomaar, zeker niet op jonge leeftijd. Dus stapte Tim samen met compagnon en voormalig werkgever Eveline Wu het zakelijke huwelijksbootje in. Plannen werden gesmeed, concepten werden uitgewerkt en nog voor de zomer van 2020 werd de sleutel in ontvangst genomen. Na een ingrijpende verbouwing opende het volledig herziene Stadspaviljoen Eindhoven drie maanden later zijn deuren. 

Niet zonder slag of stoot 

Drie maanden verbouwen klinkt natuurlijk niet als een ellenlang tijdsbestek. Maar helaas ging het niet van een leien dakje. Tim kreeg voor het eerst in zijn ondernemersbestaan met grote tegenslagen te maken. “De verbouwing zelf is het allerzwaarste wat ik ooit heb meegemaakt. De kosten bleven maar oplopen, maar je hebt op een gegeven moment ook niet meer de keuze om te stoppen. Je moet wel door.” 

Zou hij andere keuzes hebben gemaakt als hij deze kennis op voorhand had gehad? Het antwoord is duidelijk: “Ik had het zeker nog een keer gedaan, maar dan absoluut anders. Je beseft je nu hoeveel geld het heeft gekost, wat natuurlijk ook allemaal moet worden terugbetaald. Met de kennis van nu hadden we er beter voor kunnen kiezen om de zaak kortdurend te laten draaien, een inkomen te genereren en dan pas te verbouwen. Je betaalt namelijk ook voor de naam en de inventaris. We hadden dan een betere inschatting kunnen maken van wat we wel en niet konden gebruiken. Nu hebben we alles opnieuw aangeschaft, dat is een flinke kostenpost geweest.”

De financiering op poten krijgen 

Een dure bedoeling, zo kunnen we ons alleen maar voorstellen. “De financiering voor het Stadspaviljoen zelf kwam via een zakelijke lening uit de BV van Eveline. Als succesvol onderneemster had zij het benodigde kapitaal om de eerste stappen te zetten. Als we extra geld nodig hadden, werd dit via de BV bijgeleend bij de bank.” Hier kon het bedrijf van worden overgenomen, maar de verbouwing zelf is flink duurder uitgevallen. “Maar weet je, dat is prima. We hadden deze financiering ook nodig om verder te komen. Aan andere ondernemers wil ik wel meegeven: let erop dat je geen geld over de balk smijt dat niet van jou is. Dat komt je duur te staan, weten wij uit ervaring.”

Gegarandeerd succes! Of toch niet?

Aan het pand was zo’n beetje alles verbouwd wat er te verbouwen viel. Tim en Eveline waren klaar voor de opening! Aan hun enthousiasme lag het niet, toch werd de deur niet bepaald platgelopen. “In het begin waren we simpelweg niet succesvol. We wilden een concept neerzetten waarbij gasten konden genieten van fine dining, maar dit stond te ver af van de gezellige huiskamer die het ooit was geweest.” 

De zaak was simpelweg te groot voor het huidige concept. Het Stadspaviljoen moest terug naar de basis: een gezellige huiskamer waar iedereen zich thuisvoelt. Van jong tot oud (en alles ertussenin), of je nou komt voor een snelle borrel of een uitgebreid diner… “We moesten voor ieder wat wils bieden. Maar dat oubollige, dat zou hoe dan ook niet meer terugkomen!”

Een stijgende lijn 

De aanhouder wint, zo blijkt maar weer. Inmiddels is het Stadspaviljoen een groot succes! Betreed je het pand, dan komt die huiselijke sfeer je meteen tegemoet. Maar ook zie je direct dat Tim en zijn compagnon hun eigen stempel erop hebben gedrukt. Een mooie formule die z’n vruchten afwerpt. Ook de komende jaren ziet het ernaar uit dat ze een breed publiek zullen blijven trekken. Al met al een mooi ondernemersverhaal van een jonge ondernemer die durfde te dromen, te vallen, maar altijd vol goede moed weer opstond! En dat is waar het uiteindelijk om gaat.